سایت *net-car-show

به نام خدا

قله شاه دژ ( 3065 )-10/8/87

شرکت کنندگان برنامه: امیر گودرزی ، مصطفی گلستانی ، مژگان کمالی نژاد( تهیه کننده گزارش برنامه )

چگونگی هوا : کاملاً صاف تا ساعت 1:30  و سپس کاملاً پوشیده از مه تا انتهای برنامه 

محل اجرای برنامه :منطقه خور در جاده چالوس

قله های اطراف : دو برار، گندم چال، پهنه حصار

شرح برنامه : طبق قرار قبلی با دوستان ساعت 5 صبح تهران را به مقصد قله ی شاه دژ در نزدیکی خور ترک کردیم در کنار یک زمین فوتبال مسیر ماشین رو تمام شده و پس از صرف صبحانه ساعت حدود 7:15  با زدن آفتاب ، صعود خود را آغاز کردیم.

درابتدای مسیراز داخل دره،  پاکوب را دنبال کردیم تا بعد از یک تراورس به روی تپه ای که به وسط یال منتهی می شد رسیدیم، در اینجا بود که با یک گروه از کرج مواجه شدیم . با پشت سر گذاشتن این گروه و تغییر مسیر به سمت شمال به قسمت درگیری با سنگ رسیدیم که تا پایان روز ادامه داشت در طول راه، پس از حرکت به سمت شمال ، مسیر به سمت غرب کشیده شده وبعد از بالا رفتن از دو شکاف و یک تنوره به روی یال اصلی رسیده و کمی استراحت کردیم به دلیل بارش برف و تابش آفتاب تمامی لباسها و مخصوصاً دستکش هایمان کاملاً خیس شده و به سختی دستهایمان را گرم می کردیم نا گفته نماند که گروه نام برده از همان ابتدای درگیری علی رغم داشتن طناب نا کام از ادامه ی مسیر باز ماندند. در همین قسمت یک گروه دیگررادیدیم که در قسمت جنوبی یال به تلاش خود ادامه می دادند.

پس از استراحتی کوتاه از روی یال به ادامه ی راه پرداختیم، مسیر از اینجا تا خود قله از روی گرده و تماماً درگیری با سنگ بود ولی از نظر ارتفاع اختلاف زیادی  با قله نداشتیم ، علی رغم پیش بینی اولیه، مسیر خیلی وقت گیر بوده و صعود به قله تا ساعت 3 به طول انجامید. در طول این مدت بعضی قسمتها اصلاً راه نمیداد که مجبور به عبور از کنار یال می شدیم که شیب زیاد و گلی بودن مسیرکه موجب لیز خوردن می شد و نیز برفی که روی سنگ ها بود بر مشکلات می افزود . 3 بار هم اصطلاحاً خر سواری کردیم که درموردی ، یک سمت ما دیواره بود (غرب) و سمت دیگر دره . 4 الی 5 تنوره را هم رد کردیم در قسمتی از مسیر هم مجبور به عبور از روی سنگهایی شدیم که کاملاً یخ زده بودند ولی تنها مسیر عبور از همانجا بود. با سختی و ریسک بسیار زیاد از آنجا گذشتیم و پس از عبور متوجه شدیم که دره ای که در زیر بود حدوداً 70-80مترارتفاع داشت ولی ما فکر میکردیم 5 الی 10 متر باشد چون اصلاً دید نداشتیم. جا دارد که حتماً متذکر شوم که برای صعود به این قله مخصوصاً در این فصل که از ابتدی مسیر برف روی زمین می باشدو سنگها یخ زده هستند، طناب از وسایل کاملاً ضروری می باشد .

ساعت 1:15 بود که حدود 10 دقیقه استراحت کردیم ولی چون کاملاً خیس بوده و هوا خیلی سرد بود و نیزاینکه قله کم کم  داشت در مه پنهان میشد سریع به ادامه ی مسیر پرداختیم ولی به دلیل مه سنگین که به سرعت تمام منطقه را پوشاند وسعت دید بسیار کم شده و در حد یکی دو متربود به همین دلیل پیدا کردن مسیر بسیار سخت شده و به دشواری مسیر افزوده شد  تا سرانجام در ساعت 3:10 به قله رسیدیم . جالب اینکه بر فراز قله یک سنگ خیلی بزرگ بود، مثل اینکه کسی آن را به سختی آنجا گذاشته بود . قسمت شمال غربی قله دیواره ای به ارتفاع حدود200 الی 250 متر قرار دارد و قسمت شمال شرقی دره و شمال آن هم ادامه ی یال و ازجنوب هم یال صعود شده که از جنوب شرق تا شمال غرب کشیده شده بودقرار داشت . ساعت 3:30 ، قسمتی از هوا برای چند ثانیه باز شد و با دیدن دره به سرعت از قله به سمت پایین حرکت کردیم ولی دوباره مه منطقه را فرا گرفت . ادامه ی مسیر فقط شن اسکی و سنگهای معمولی بود ( در برابر قسمتهای صعود، این قسمت در حکم اتوبان بود ) بعد از نیم ساعت، هوا تقریباً کامل باز شد بطوریکه تمام کوه های اطراف به زیبایی قابل دیدن بود . ساعت 5 بود که به رودخانه ای در دره رسیدیم و حدود یک ربع استراحت کرده و به راه ادامه دادیم ولی دوباره مه خیلی سنگین همه جا را پوشاند ولی در کمال خوش شناسی با یک محیط بان و چند شکارچی روبه رو شدیم که با راهنمایی آنها کمی بعد از اولین جایی که به آب رسیدیم دوباره از قسمتی که ظاهراً پا کوب بود ،ولی به دلیل تاریکی زیاد خیلی مشخص نبود ،بالا رفته و به جاده ی خاکی رسیدیم که چون ماشین در کنار زمین فوتبال پارک شده بود ،از آنها جدا شده و در جاده ی خاکی راه را ادامه دادیم تا راس ساعت6 که به جاده ی اصلی رسیدیم و با کمک یک ماشین محلی، چند کیلومتری که تا زمین فوتبال فاصله داشتیم را رفتیم  . بعد از رسیدن به ماشین تازه ناهارخورده و حدود ساعت 9 به تهران رسیدیم.